Op dit moment worden in Europa, in Nederland de eerste stappen gezet, om de enorme toestroom naar opvang in Europa te remmen. Met veilige havens in de eigen regio wordt ook het bedrijfsmodel van de mensensmokkelaars vernield. Dat is stap 1.
Daarnaast is in Europa overeengekomen dat vluchtelingen herverdeeld gaan worden. Het gaat hier om 120.000 vluchtelingen over alle lidstaten, omgerekend naar Pijnacker-Nootdorp, hebben we het niet over grootscheepse toestroom van vluchtelingen, het gaat niet eens om busladingen, maar om twintig mensen. Deze mensen hebben een status, al dan niet tijdelijk. Deze mensen hebben recht op een huis. En als een zeecontainer volstaat als studentenwoningen, dan kan het ook prima gebruikt worden als statushouder-woning. De druk op de woningmarkt is hoog en we moeten daar creatief mee om kunnen en willen gaan. En als we de statushouders creatief kunnen opvangen, in leegstaande verzorgingshuizen, in leegstaande kantoorpanden of elders, komt er ruimte vrij in asielzoekerscentra.
En dan het door het college genomen besluit over crisisopvang van maximaal 150 mensen. Een belangrijk onderwerp waar wij als raad ook bij betrokken horen te worden. Want wat willen wij en belangrijker wat kunnen wij eigenlijk bieden? En laten we eerlijk zijn, 72 uur is natuurlijk mooi, maar waar gaan ze heen na 72 uur? Naar Ter Apel? En dan door naar een asielzoekerscentrum? In de aantallen waarmee mensen nu binnen komen, is die 72 uur niet lang reëel, dan rekken we op naar 144 uur, en dan rekken we op naar... als je het probleem echt serieus neemt, dan moet je alleen akkoord gaan met echte oplossingen. Een aantal tijdelijke bedden die niet tijdelijk zullen zijn, of zullen leiden tot een polonaise van vluchtelingen door het land, is dat volgens de VVD-fractie in ieder geval niet.
Misschien moeten wij als kleinere gemeente dan toch concluderen dat we daar de middelen niet voor hebben. Dat we misschien wel zouden willen, maar het niet of in ieder geval minder goed kunnen dan grotere gemeenten in de regio die meer plekken beschikbaar hebben. Dat misschien de kracht van onze hulp niet ligt in het daadwerkelijk huisvesten, maar wellicht in het ter beschikking stellen van goederen, van middelen, van eten en drinken, het ter beschikking stellen van menskracht in de regio.
En als we dan kijken naar onze buren, Lansingerland, die vorige week aan hun veiligheidsregio noodopvang ter beschikking hebben gesteld, waar vervolgens vriendelijk voor bedankt wordt. Moeten we de brief van de Staatssecretaris wellicht iets minder zwaar opnemen dan dat gesteld wordt. Om vervolgens in overleg met de raad te zoeken naar alternatieve hulp die daadwerkelijkelijk nodig is.
En dan een laatste opmerking over de communicatie. Het is natuurlijk volledig mosterd na de maaltijd om nu te praten over communicatie en betrekken van inwoners en de Gemeenteraad wanneer deze voor een voldongen feit gesteld worden. De VVD had de communicatie vanuit het college en de besluitvorming hieromtrent, zo bleek tijdens de raadsvergadering, graag anders gezien.